Komiktir,Seher'i tanımasaydım başıma daha az dert açılırdı diye düşünüyorum.Bunu içtenlikle söylüyorum sevgili okur, keşke çocukluk zamanlarımda daha çok arkadaş edinseydim...
Kendime ait hissetmediğim bir yerde bulunmamın yegane sebebi...
Seher ilkokulda neyse lisede de o olmaya devam etti.Arkadaşlığımız kuşkusuz zoraki oldu.Ergenliğini henüz tamamlayamamış bir ailenin çocuğuysanız hayatınızın tutunacak dalları daha kırılgan olur.Fazlasıyla okul değiştirdim ve dönüp dolaşıp yine Seher'le yanyana düştüm.Şanssızlık bu ya, ilkokulda sınıf sayısını azaltmayı istediler ve zaten 6 kız 21 erkek olan sınıfımız dağılınca ben Seher'le tanımadığımız başka çocukların arasında buldum kendimi. Sadece çocuklara has olan bir acımasızlıkla yeni sınıfımız bize yüklenirken Seher de sıkı sıkıya benim arkadaşlığıma yüklendi.Ben sınıf kitaplığına yeni getirilen Jules Verne hikayelerini okumak isterken köşe kapmaca oynamalara,al satarım bal satarım'lara sürükleniyordum.Sonra yine onun sayesinde kendimi bir folklör ekibinde buldum,iyi de oynadığımı düşünüyorum sevgili okur.
Kaderimin nazik olmayan bir cilvesi; nihayet ilkokul bitti diye sevinirken tercih yapamamam sonucu Atatürk Lisesi'ne kayıt yaptırmamdı.Yaşarken farkına varmıyorsunuz ama şimdi dönüp bakınca daha iyi anlıyorum.Seher'den uzaklaşamamın bir nedeni olmalıydı.Çünkü ben gardı düşürüp artık o ya da bu okulda okumamın farklı bir etkisi olmayacağını düşünürken Seher de çıkageldi.Yine, komiktir, hiçte zeki olduğunu düşünemediğim bu müdür yardımcısını da aynı şekilde zihnimde defalarca öldürdüm.Fakat ilk kayıt günü ona iki dönemde de takdir belgesi alacağıma söz veriyordum.Sanırım bu sebepten dolayı birbirimizi sevemedik sonraları...
İşte nihayet liseye başladık,her şeyin başladığı yer burası...
Ve sonra ilk Dil ve Anlatım dersime girdim...Lise hayatım boyunca bürünmeye karar verdiğim kişiliği bu derste edinmiştim çünkü öğretmenim ilgi göstermeyi fazlasıyla seven ve oldukça tartışmacı bir adamdı.Fakat küçük bir hata yapmıştı,ilgisini verdiği öğrenci konusunda...O dersten sonra anladım ki tamamiyle aptal ya da ilgisiz görünmedikten sonra huzur bulamayacaktım.
Lise hakkındaki kötü izlenimler edinmeye devam ederken -ki edebiyat dersine kadar sürecekti bu-Seher yanında bana az çok benzeyen bir kız getiriyordu.Fiziksel olarak bana benzeyen bu kızın ileride bana yalnızca fiziksel olarak benzemekle kalmayıp zihinsel,kurgusal ve hatta duygusal olarak bana benzeyeceğini ve çıktığım bu anlamsız yolculukta bana yoldaş olacağını anlamamıştım o zamanlar,rol yapmakla meşguldüm ve bilmelisiniz ki mantık her zaman doğru anda devreye girmez.
Bu Sevgi'yle karşılaşmamın benim açımdan olan hikayesiydi.Şimdi söz Sevgi'de...
Kendime ait hissetmediğim bir yerde bulunmamın yegane sebebi...
Seher ilkokulda neyse lisede de o olmaya devam etti.Arkadaşlığımız kuşkusuz zoraki oldu.Ergenliğini henüz tamamlayamamış bir ailenin çocuğuysanız hayatınızın tutunacak dalları daha kırılgan olur.Fazlasıyla okul değiştirdim ve dönüp dolaşıp yine Seher'le yanyana düştüm.Şanssızlık bu ya, ilkokulda sınıf sayısını azaltmayı istediler ve zaten 6 kız 21 erkek olan sınıfımız dağılınca ben Seher'le tanımadığımız başka çocukların arasında buldum kendimi. Sadece çocuklara has olan bir acımasızlıkla yeni sınıfımız bize yüklenirken Seher de sıkı sıkıya benim arkadaşlığıma yüklendi.Ben sınıf kitaplığına yeni getirilen Jules Verne hikayelerini okumak isterken köşe kapmaca oynamalara,al satarım bal satarım'lara sürükleniyordum.Sonra yine onun sayesinde kendimi bir folklör ekibinde buldum,iyi de oynadığımı düşünüyorum sevgili okur.
Kaderimin nazik olmayan bir cilvesi; nihayet ilkokul bitti diye sevinirken tercih yapamamam sonucu Atatürk Lisesi'ne kayıt yaptırmamdı.Yaşarken farkına varmıyorsunuz ama şimdi dönüp bakınca daha iyi anlıyorum.Seher'den uzaklaşamamın bir nedeni olmalıydı.Çünkü ben gardı düşürüp artık o ya da bu okulda okumamın farklı bir etkisi olmayacağını düşünürken Seher de çıkageldi.Yine, komiktir, hiçte zeki olduğunu düşünemediğim bu müdür yardımcısını da aynı şekilde zihnimde defalarca öldürdüm.Fakat ilk kayıt günü ona iki dönemde de takdir belgesi alacağıma söz veriyordum.Sanırım bu sebepten dolayı birbirimizi sevemedik sonraları...
İşte nihayet liseye başladık,her şeyin başladığı yer burası...
Ve sonra ilk Dil ve Anlatım dersime girdim...Lise hayatım boyunca bürünmeye karar verdiğim kişiliği bu derste edinmiştim çünkü öğretmenim ilgi göstermeyi fazlasıyla seven ve oldukça tartışmacı bir adamdı.Fakat küçük bir hata yapmıştı,ilgisini verdiği öğrenci konusunda...O dersten sonra anladım ki tamamiyle aptal ya da ilgisiz görünmedikten sonra huzur bulamayacaktım.
Lise hakkındaki kötü izlenimler edinmeye devam ederken -ki edebiyat dersine kadar sürecekti bu-Seher yanında bana az çok benzeyen bir kız getiriyordu.Fiziksel olarak bana benzeyen bu kızın ileride bana yalnızca fiziksel olarak benzemekle kalmayıp zihinsel,kurgusal ve hatta duygusal olarak bana benzeyeceğini ve çıktığım bu anlamsız yolculukta bana yoldaş olacağını anlamamıştım o zamanlar,rol yapmakla meşguldüm ve bilmelisiniz ki mantık her zaman doğru anda devreye girmez.
Bu Sevgi'yle karşılaşmamın benim açımdan olan hikayesiydi.Şimdi söz Sevgi'de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder